Het lijkt eindelijk eens een wat minder enerverende week te worden, zeggen we zondags tegen elkaar. Maar ’s maandags stijgt de spanning alweer: we bedenken dat het tijd wordt voor een gesprek met Herr Bürgermeister. Nauwelijks hebben we het aangevraagd of hij belt zelf al terug: of we de volgende ochtend om 8.00 uur (!) langskomen.
Afgelopen zomer hebben we hem weliswaar ontmoet en dat we verhuren mogen, staat vast. Maar inmiddels kunnen we hem concreter onze plannen en vragen voorleggen. De schrik zit er bij ons toch een beetje in: in Nederland duurde het een jaar of drie voordat B & B de Knusse Knapzak legaal was…
Hier blijkt het gauw gepiept. Vergunningen? Geen probleem. Zwembad in gebruik nemen? Gaat vast lukken. Bomen kappen? Tenten opzetten? ‘Du braucht keine Angst haben.’ De burgemeester belooft bovendien een Baumeister langs te sturen voor gratis advies. Toeristische informatie komt er ook aan. Onze mooie gemeente mag dan 12000 overnachtingen per jaar hebben, daar kunnen er heel goed nog wat bij – en op hulp van het gemeentehuis mogen we rekenen.
Ondertussen belt ook Herr Bankdirektor. Die blijkt woensdagmiddag persoonlijk poolshoogte te komen nemen. O help! Zonder bouwdepot geen Freudenhof. Dus is het zaak dat de directeur tevreden is. Als een speer schuiven we zoveel mogelijk stof onder het kleed. Gauw voeren we nog wat afval af, lakken we enkele deurposten, verven we een aanrechtblad en zetten we een paar bedden op hun plek. Met bonzend hart leiden we Herr Direktor – plechtig in zwart pak met stropdas – rond. En jazeker, hij is tevreden. Héél tevreden!
Terug in het woonhuis horen we de telefoon. Een van de buren moet een paar mooie meubels kwijt. Kunnen wij misschien iets gebruiken in de appartementen?
En dan zitten we aan de koffie met zelfgebakken taart en keuvelen genoeglijk over het leven in Zmuln en rijden vier keer heen en weer met bedden en kasten en tafels.
Zo wordt met hulp van de hele omgeving spook na spook verdreven uit Haus Einsamkeit. Een fantastisch vakantiehuis herrijst uit het stof. En wij zijn dankbaar.