Het gehamer hield op, de stemmen verstomden. Het Leger des Heils trok zich donderdagavond uit Zmuln terug. Racheltje en Maria konden hun tranen niet bedwingen. En wij? Wij zwaaiden met vochtige ogen de witte Volkswagen-bus na, dankbaar voor wat de Helden hadden verricht en weemoedig omdat we het nu weer zonder hen moeten stellen.

van links naar rechts: Maria, Frank, Freek, Matthias, Harold, Jeannette, Marjan, Wilko, Rob, Marijke, Rini, Rachel, Bert

Der Rini: amateur-cabaretier en au pair
Rini kenden we inmiddels als een amateur-cabaretier, die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds zijn toehoorders laat schuddebuiken van het lachen. Dat hij ook over de kwaliteiten van een au pair beschikt, wisten we niet. Was-ie niet fikkie aan het stoken met Matthias, dan was-ie wel in een serieus gesprek gewikkeld met Maria over de dingen des levens. Matthias vond in Rini, behalve een kameraad met wie je sleetje rijdt op zo gevaarlijk mogelijke trajecten, ook een streng toezichthouder op het maken van z’n huiswerk. De aansporingen van Rini, zelf op zijn veertiende gestopt met school, hadden een verbazingwekkend effect: Matthias haalde zowaar zijn schoolboeken tevoorschijn…

Der Rob: stille kracht
Het lijkt er op dat Rob altijd de meest vervelende karweitjes doet. Schuurde en schilderde hij in september -boven zijn macht- het dak van de veranda, dit keer ontfermde hij zich over het gipsen plafond van de hal. Het plafond werd strak en glad, Robs snor wit en stoffig. Daarna ontfermde Rob zich met kwast en roller over kozijnen en deuren, zette met Wilko een nieuwe keuken in elkaar en zat urenlang geduldig met een brandertje op de wc-pot om een bevroren leiding tot ontdooien te bewegen.

Die Marijke: kantinejuffrouw
Marijke verzorgde de catering voor de Werkers des Heils. Koffie, thee en cola was dankzij Marijke altijd voorhanden. In anderhalve week tijd gingen er zo’n vijftien 500 grams pakken koffie door. Bovendien hield Marijke de boel een beetje schoon, hoewel dat met  al die stoffige figuren een schier onmogelijke taak was.

Der Frank: kind en kok
Toen de eerste sneeuw viel, ontwaakte het kind in de kok. Dat deze jongen in ‘der Zmuln’ maar liefst 36 werd – historisch moment – zou je niet zeggen. Hij was voor Maria, Matthias en Rachel een dankbaar doelwit voor hun sneeuwballen. Dat hij bij de OBI een gloednieuwe sneeuwschep uit het rek greep om eindelijk wraak te nemen op zijn kwelgeesten, bleef gelukkig bij het winkelpersoneel onopgemerkt. De maaltijden van Frank waren alle verrukkelijk; een kleine rondvraag hier leert dat de pasta met zalm als allerallerallerheerlijkst wordt gezien. We hopen allemaal van ganser harte dat Maria goed heeft opgelet tijdens de les ‘zelf kroketten maken’…

Der Bert: schoonmaker en laundry-boy
Bert was van de was. In no-time had-ie in de gaten hoe de machine werkt, iets dat de heer des huizes na vijftien jaar nog niet door heeft. Bert ontdeed het woonhuis van stof en spinnenwebben. Bert was ook aanvoerder van het Leger des Dweils (bijna dagelijks dweilde hij de vloeren) en tevens bedenker van de vraag ‘was zagen Sie’ toen er een diepgaande discussie over de decoupeerzagen losbarstte.

Freek de Grote
Voor Freek is hier ter plaatse een commissie opgericht die een standbeeld-op-ware-grootte van deze held moet realiseren. Probleem is hoe de commissie aan zoveel materiaal moet komen… Hoe ver waren we geweest zonder het lumineuze idee van Freek om hier met het Leger te komen klussen? Dat het zo goed en gezellig was, dat er zoveel werk is verzet, is voor een belangrijk deel aan deze grijs-blonde reus te danken. Desondanks was de arme aanvoerder opnieuw mikpunt van weinig complimenteuze opmerkingen en werd hij tot in zijn bed met sneeuwballen verrast. Maar ja, wat wil je ook als je voor 120 eur gaat tanken en dan aan ‘de jongens’ vraagt hoeveel dat eigenlijk in Nederlands geld is…

Der Wilko und die Marjan: prachtig klus-stel
Even overwogen we er nog een appartementenhuis bij te kopen. Marjan en Wilko gingen zó snel dat we bang waren dat er na enkele dagen niets meer te doen zou zijn. Marian schuurde, schilderde, knipte en plakte dat het een aard had. Gedateerde keukens maakte ze up-to-date en ze zette de puntjes op de i, waar Nico en Gerrit eerder het grove werk hadden gedaan. Wilko schroefde, timmerde en zaagde. Het resultaat: een nieuwe keuken in één van de vertrekken, een reuzenboekenkast in de werkkamer van Jeannette, een handig werkblad in de schuur en prachtig afgewerkte appartementen.

Het mag een wonder heten: plotseling zijn de werkkamer, een hal en drie appartementen klaar om ingericht te worden. Nog even, en we kunnen de eerste foto’s laten zien!