Oké, de exercitie met bankpas en 0 contant geld liep dus uit in een afgang te voet. Maar Harold zou Harold niet zijn als hij het daar bij liet zitten. Manhaftig deed hij vorige week een nieuwe poging om de Zweedse bolide te verschalken. Hij fietste zo’n twintig kilometer over berg en door dal op een mountainbike zonder noemenswaardige remmen. Bergop heeft zelfs Harold nauwelijks remmen nodig, merkte hij; bergaf des te meer. Het ging goed, gelukkig. Na nog een paar duizend euro opgehaald te hebben bij een Volksbank, zette hij koers naar de Leutschacherstrasse in Klagenfurt. Twaalf uur kwam-ie er aan. Het meisje van de garage stond op het punt om in haar auto te stappen en aan haar 60 minuten durende pauze te beginnen. En, warempel, ze liep terug naar kantoor, nam het geld in ontvangst en gaf de sleutels. ‘Yesss!’, riep Harold binnensmonds, terwijl hij `Jaaa!’ had moeten zeggen…

Hier de bolide. ’t Is een ouwetje, maar hij ziet er nog best aardig uit. Velgen ontbreken, die zitten nog op de zomerbanden. Nooit eerder meegemaakt: stoelverwarming, ruitenwissers op koplampen, spiegelwissers op de spiegels.