De eieren met spek voor het ontbijt staan nog maar nauwelijks op het vuur als er een sms van zwager Rudy binnenkomt. Of we al wakker zijn? Wij wel! Is híj al onderweg? (Rudy wilde namelijk deze woensdagochtend onze kant op komen om te helpen uitladen, hoera!) Hij is er al…! antwoordt hij in zijn volgende sms! Gisteravond tien uur vertrokken, nu – kwart over zeven ’s ochtends in Zmuln. Als bewijs stuurt hij een foto mee van een koffiepotje tegen de achtergrond van ons eigen appartementenhuis in het ochtendlicht. Als een speer werken we ons ontbijt naar binnen en dan vertrekken we -met hond en chauffeur aan boord- naar Zmuln. Na een uitbundige begroeting pakken we de draad van het uitladen weer op.

Om kwart voor elf komt de echtgenote van de voormalige eigenaar de heuvel oprijden. Om elf uur moet de weg vrij zijn, kondigt ze aan. Dan zal een speciale vrachtwagen een aantal meubels uit het woonhuis ophalen. Rudy brengt de boodschap over aan chauffeur Appie en Jeannette vertrekt met de meisjes naar de supermarkt in Klagenfurt. Daar laadt ze met Maria een winkelwagen vol.

Als ze een hele tijd later samen de zware kar naar buiten duwen treffen ze Rachel bij de ingang aan met een grote jachthond die ze aan z’n halsband vasthoudt. Een meneer heeft hem aan haar gegeven, beweert ze. De man vroeg of de hond van haar was en hoewel ze nee had gezegd, had hij haar de halsband in de hand gedrukt en was verdwenen. Verschillende mensen wilden inmiddels weten of het dier van haar was (dacht ze) en of het ‘vermist’ was (dacht ze), maar het meeste daarvan kon ze niet verstaan en ze had maar gewoon telkens gezegd dat ze geen Duits sprak. Die hond wil ze in elk geval houden (weet ze zeker). Kan niet! vindt haar moeder. Maar de winkel ligt aan een provinciale weg, het is gevaarlijk om het dier los te laten! roepen Rachel en Maria om het hardst. En dat is waar. Tot overmaat van ramp gaat de telefoon. Edgar, de makelaar. ‘Het is niet goed gegaan vanmorgen?’ vraagt hij somber. Niet goed? Wat is er niet goed? Edgar vertelt dat hem per telefoon is meegedeeld dat onze verhuiswagen om elf uur niet van zijn plek was. De vrachtwagen die de meubels van de voormalige eigenaars kwam halen kon er dus niet meteen door en nu wil Frau R. ons de sleutel van het woonhuis pas volgende week geven! O nee! Dat betekent: a) nog eens dagenlang dakloos; b) geen kans om onze inboedel naar het huis boven te brengen terwijl juist nu Rudy en Jelle er enkele dagen zijn om te helpen; c) op zoek naar een nieuw overnachtingsadres, want Tengghof is vanaf vrijdag weer bezet; d) heel veel extra overnachtingskosten en: e) werken in het appartementenhuis waar we geen water hebben en niet bij de gras- en bosmaaiers kunnen.Wat een toestand!

Daar staan ze dan: met een overvolle kar, met een zwerfhond en met –blijkbaar- problemen in Zmuln. Eerst die winkelwagen maar uitladen, hopelijk komt de hondenbaas ondertussen opdagen. Helaas, als alle boodschappen op de achterbank liggen, is er nog steeds geen eigenaar te bekennen. Jeannette haalt diep adem, repeteert in stilte een paar keer hoe je in het Duits uitlegt dat je een hond gevonden hebt, die je eigenlijk niet kunt houden, maar ook niet wilt achterlaten en stapt dan de winkel in. ‘Is het die grote bruine?’ wil het winkelmeisje weten. ‘Die liep hier al in de zaak. Geen idee van wie die is. Gevaarlijk, bij die grote weg? Tsja, als er vanavond nog niemand voor hem is gekomen, gaan we wel bellen…’

Dan moet het beest in vredesnaam maar mee naar huis. Dolenthousiast begint Rachel de vondeling naar onze auto te slepen. Op dat moment stopt er een rode pick-up achter ons. ‘Sina!’ brult de boze meneer die er uitspringt. De baas is boven water! Tot verdriet van Rachel en Maria. Zonder hond verlaten we Klagenfurt. Op weg naar het volgende probleem. Gisteren kwamen de voormalige eigenaren even langs. In tegenstelling tot haar man leek mevrouw ons op de een of andere manier bepaald niet welgezind. Hoe kan het nu dat de verhuiswagen niet tijdig van zijn plek was?! En wat doen we als we inderdaad voorlopig geen sleutel krijgen? Vanmiddag worden we bij de bank verwacht. Dan hebben we wel betaald, maar geen huis…