“Zullen we vaker gaan emigreren?” stelt Matthias boven een bord aardappels met bonen voor. Hij heeft zojuist gehoord dat hij binnenkort twee dagen vrij van school krijgt voor een retourtje Oostenrijk. Van zulke berichten krijgt hij de smaak alleen maar meer te pakken. Maria heeft de dag daarvoor uitvoerig zitten zoeken naar gymnasia in Karinthië, en een school gevonden die haar leuk lijkt. Kijk, dat soort dingen houdt haar broer nou net iets minder bezig. Die is zelfs nog steeds niet van plan om Duits te gaan leren! Geen naamvallen voor hem, beweert hij stug, hij heeft liever meervallen… Deze vissen zwemmen in de Zmulnersee, heeft Matthias uitgezocht, en moeten daar kennelijk nodig uit gehengeld worden.
Dat we weer op reis gaan, heeft een reden. Dat de kinderen steeds concreter plannen beginnen te maken ook. Afgelopen vrijdag kregen we –let op!–  mondeling toegezegd dat we van de Oostenrijkse bank een ‘mondelinge-toezegging-van-financiering’ krijgen voor het woonhuis en het appartementenhuis in Zmuln… Uiteraard míts wij ons huis in Lieren verkopen. Dat blijft nog best even spannend zolang onze kopers hun eigen huis niet kwijt zijn. Toch zijn we zielsdankbaar dat de hindernis aan de Oostenrijkse kant nu genomen is. Over twee weken hebben we Deo Volente gesprekken met makelaar, bank en eigenaar om spijkers met koppen te slaan. Daarna zal het alleen nog wáchten zijn op de definitieve verkoop van ons huis. En hópen dat ‘Zmuln’ ondertussen niet door iemand anders wordt gekocht. Wat lijkt het ons geweldig om het vakantieoord in oude luister te herstellen (zie beide foto’s van Zmuln in vroeger dagen). Ondertussen houden we ons bezig met naamvallen. En meervallen.