De vlokken blijven maar vallen. Boris is net zo blij als wij, hij blijkt ook deze winter een echte sneeuwhond te zijn. En de kippen, die kijken hun oogjes uit, telkens als Matthias langs zoeft op zijn lange latten. We wonen weer tijdelijk aan de piste . En dat bevalt best! Jammer, dat we het zonder stoeltjeslift moeten doen, dat dan weer wel. Wat een gesjouw. Maar het blijft evengoed heerlijk! En ook de Zmulnersee is een sprookje. Onvoorstelbaar, dat we hier enkele maanden terug nog in zwemkleding lagen!