In de Trögerner Klamm.

Al is het nog geen mei, het is toch echt meivakantie in Nederland. En dat vieren we op Freudenhof. Vanaf 22 april -de sneeuw ligt nog laag op de bergen rondom- raakt appartement na appartement bewoond. Tuinstoelen en tennistafel komen tevoorschijn. Badmintonrackets meppen weer shuttletjes over en weer en als de avond valt, knettert het kampvuur. Matthias treft zichzelf daar tot zijn eigen verbijstering omringd door een club kleuters, die hij voorleest uit Betje Big. En als de emigrant niet weet wat een overgooier is, geeft dat niks, want dat kunnen de kleine Nederlanders hem best uitleggen. Het heet meivakantie, maar het is nog voor een deel april en het weer doet wat het wil. Snowboots en zonnebrandcreme, paraplu’s en korte mouwen – ze zijn allemaal nodig. Of de zon nu straalt of niet, de gasten doen dat wel. En wij niet minder. Bijvoorbeeld als er overdag via de app weer een leuke foto binnenkomt van vakantiegangers onderweg. Lieve families, dank voor jullie gezelligheid, dank voor deze prachtige beelden. En tot ziens!

Kijk daar onder de magnolia, de auto van de allereerste gasten van 2023! Zij wijdden vandaag de nieuwe vloer van Stube Gemütlich in. En de nieuwe schommel (waarvan foto’s nog volgen) in de tuin. Freudenhof is weer wakker!

Vandaag sluiten we hier op Freudenhof de stille maanden af: de eerste gasten zijn er! Onze zevende winter in Karinthië (met iets minder sneeuw dan we tot nu toe gewend waren en ook iets minder kou: hooguit min-12 in plaats van min-20) stond onder andere in het teken van nieuwe gezinsuitbreiding dankzij de komst van Rachels Jasper, in de volksmond Jappie. Helemaal uit Uddel… Voor wie zich afvraagt hoe dat nou gaat, zo’n langeafstandsrelatie: Jeannette laat er (met een enkele schuilnaam hier en daar) weleens iets over los in haar column Jenthe in Terdege…

beeld: Matthias Wilbrink

Terwijl Harold & Jeannette de wolken boven Liebenfels achter zich laten voor een zonnige zondagmiddagwandeling in de sneeuw, baant Matthias zich een weg door de nevels rond de Ulrichsberg, tegenover ons huis. Hier ligt nog geen sneeuw, die komt volgens de verwachting overmorgen. Maar mooi is het overal!

Boven en onder: hoog boven Liebenfels én boven de nevels: een sneeuwwandeling in zon; daarna door de wolken terug naar de mist en naar een Freudenhof-in-winterslaap. (© Jeannette)

Als de bergen aan de overkant weer wit kleuren, een eerste wintergroet, blikken we nog even achterom op de mooie zomermaanden. Met een greep uit foto’s die gasten ons stuurden. Van Freudenhof. En van de omgeving.

Maria vliegt uit. Zij gaat journalistiek sturen in Graz, waar ze een mooi appartement heeft gevonden, samen met een meisje uit de kerk daar. Behalve de gemeente en een leuke studie wacht ook Maria’s vriend Isaak haar op, we laten haar dankbaar gaan.

Wel een beetje weemoedig…

En met heel veel liefde!

Wat we ook gehoopt hebben, toen we zes jaar geleden op 2 mei met de makelaar de huizen hier in Zmuln bezichtigden, van heel veel mooie momenten die zouden komen, hebben we zelfs niet durven dromen! Neem gisteravond, de 2e mei 2022, Harolds 53e verjaardag, onze 20e trouwdag én de datum waarop we in 2016 voor het eerst op Freudenhof kwamen.

Het schemert al als het geluid van een heleboel stemmen de Freudenhütte nadert. Even later wordt er op een van de ruitjes geklopt. Buiten blijkt een man of twintig te staan die uit volle borst “Zum Geburtstag viel Glück” aanheft. Onze gasten!
Na een Nederlands verjaardagslied volgt “Dat ’s Heeren zegen op u daal'” en we weten echt geen mooiere manier om het nieuwe levensjaar mee te beginnen.
Harold vindt het zo prachtig dat hij zegt: “Wij zijn vandaag ook 20 jaar getrouwd…” Het werkt. Meteen vangt het koor weer aan. En dan stapt Wilko naar buiten. “Hij komt al 5 jaar bij ons”, deelt Harold mee. En ja, hoor: “Lang zal-ie komen, lang zal-ie komen, lang zal-ie komen in de gloria!” Wilko straalt en wij niet minder. Wat hebben we veel aan hem te danken en wat groeien hier ook deze week weer mooie dingen onder zijn handen!

Het seizoen is begonnen. De barbecue gaat weer aan. Op zondagmorgen rijden we in optocht naar de kerkdienst en op zondagavond galmt de Aufenthaltsraum van de psalmen en gezangen. Én van “Jozef zoekt zijn grote broers vers 2”, op verzoek van een van de jongste gastjes… (We zingen maar gewoon alle coupletten.) Voor het eerst worden we begeleid op “het orgel van tante Dicky”, een juweel van een harmonium, dat twee ooms en tantes ons afgelopen najaar gewoon even kwamen brengen! Bij allerlei hindernissen die genomen moeten worden, zijn we nog steeds enorm dankbaar voor het leven op Freudenhof en vooral voor alle mensen die we hier mogen ontmoeten!

Heel soms, op een zwoele zomeravond, vertrekt een groepje jonge gasten vanaf Freudenhof naar de ruïne hier vlakbij. In het aardedonker banen ze zich dan een weg door de struiken en struinen ze vervolgens rond door de eeuwenoude zalen, over zolders en in kelders. Op een winterse namiddag blijkt het sfeertje daar niet minder mysterieus te zijn, stelden Maria en Matthias vast, toen ze onlangs met een paar logees weer eens die kant op trokken…

Betrapt! Camerabeelden bieden onomstotelijk bewijs. De dader wordt ‘diefstal met voorbedachten rade’ ten laste gelegd. Tijdens de opname is voor de oplettende kijker namelijk te zien dat de insluiper even pas op de plaats maakt om te luisteren of er geen getuigen in de buurt zijn. Op een passende straf wordt nog gebroed…

De camera ligt klaar in het nestkastje. Nu maar hopen dat de kippen ‘m niet onder gekakt hebben voordat de dader komt. Áls die weer komt, tenminste…