Hijgend haast Matthias zich de Freudenhütte binnen. Hij is omhoog komen fietsen om de komst van nieuwe vakantiegangers te melden: ‘Mam, de gasten zijn er! En ze zijn wéér aardig!’
Hij kijkt er een beetje verbaasd bij, maar we hadden het natuurlijk kunnen weten. Op de boekenplank in een van de appartementen prijkt immers de titel ‘De meeste mensen zijn aardig’.
En zo is het.
Als er families vertrekken, moeten wij vaak even schakelen. Weken van mooie ontmoetingen, fijne gesprekken, gezellige avonden zijn opeens definitief voorbij. De kinderen nemen afscheid van maatjes met wie ze keer op keer het spannende spel Jachtseizoen speelden en met wie ze tot laat op de avond bij het kampvuur zaten te zingen en appels poften.
Enigszins sip kijken we elkaar aan. Zo leuk als het nú was, kan het nóóit meer worden! En dan arriveren de volgende gasten. Terwijl de volwassenen onder de wilg koffie drinken, vinden de kinderen elkaar op de trampoline of bij het zwembad. En voor we het weten, is het weer net zo gezellig als voorheen.
Niet zelden blijkt de verbondenheid blijvend te zijn. Dan zeggen we bij het uitzwaaien: “Tot volgend jaar!” Dat maakt zelfs het afscheid nog een klein beetje leuk.
En als we al die aardige mensen en al die heerlijke weken daarna héél erg missen? Dan bekijken we gewoon de mooie foto’s die ze ons stuurden van hun verblijf op Freudenhof en van hun uitstapjes hier in Karinthië:

Dank aan de families Eggebeen, Everts, Van de Bovenkamp, Colijn, Hofman, Den Hartog, Rozendaal, Schipper, Schram en Vrijhof!