De hele benedenverdieping van de zijvleugel is bestemd voor de gasten van Stube Heimisch. Tien personen passen er in. Met twee bescheiden badkamers, een ruime woonkeuken, een eetkamer en drie slaapkamers -waarvan één heel royale- is er ook hier werk genoeg te doen. 
Stube Heimisch komt van ver. Als we het huis in 2016 kopen, wordt dit appartement nog meer dan de andere bewoond door schimmels en spinnen.  De keuken bijvoorbeeld kunnen we zo ongeveer met duim en wijsvinger van de wand trekken… 
Daarom laten we dit voorjaar 2018 aan de achterkant van het verblijf drainage aanleggen. Het rare ‘kelderraam’ boven het aanrecht vervangen we door twee gezelliger raampjes. Onze Elektriker zorgt voor méér elektriciteit en nieuwe stopcontacten. Aan het eind van de winter heeft hij bij min-17 (!) al sleuven in de wanden staan slijpen, waardoor hij nieuwe draden trok.  De beide badkamers worden totaal gestript en opnieuw betegeld. Onze Erwin betegelt ook de vloeren van woonkeuken en eetkamer; Wilko legt laminaat in de slaapkamers; Marjan schildert de vele kozijnen en deuren. De tijd die we nog hebben, is bijna op; het werk nog lang niet!
Omdat Heimisch een houtkachel krijgt, wordt er een schoorsteen gebouwd. Jeannette regelt tien bedden; tien eetkamerstoelen; kleerkasten; gordijnen; keukengerei; handdoekenhaakjes, closetrolhouders enz. enz. 
Redden we het of redden we het niet? 
‘Lukt nooit!’ stellen de gasten uit andere appartementen vast als ze een kijkje komen nemen.
‘Gaat nét’ denkt Harold.
De nachten duren vaak maar vier uurtjes. Verder wordt er gewerkt, gewerkt, gewerkt. 
De nieuwe loodgieter is druk en kan pas komen installeren op de woensdag vóór de donderdag dat het appartement klaar moet zijn… Oeps. Als-ie dat dan ook maar doet, mompelen we.
Hij doet het! Wastafels, toiletpotten, kranen – ze zijn die woensdagmorgen in een mum van tijd aangesloten. Er komt nog water uit ook! En het toilet wordt niet eens met heet water doorgespoeld, zoals bij onze vorige loodgieter het geval was. Sterker nog: er komt helemaal nérgens heet water uit…!
‘Waarom niet?’  bijt de loodgieter ons toe.
Waarom niet? Hoe moeten wij dat weten?
‘Ik heb geen druk, hoe kan dat?’ snauwt hij nerveus.
Geen idee!
‘Ik ken dit huis niet. Hoe lopen de leidingen? Is er ergens een kraan afgesloten?’
Met z’n allen gaan we nadenken en zoeken. Het antwoord is verbijsterend: De vorige loodgieter heeft nooit een leiding aangelegd vanaf de grote, nieuwe boiler op zolder naar deze zijvleugel!
En dus…?
‘… moet er hier een boiler komen!’
Maar daar is geen geschikte plek voor. En al helemaal geen tijd meer. Morgen arriveren de vakantiegangers.
‘… dan een leiding vanaf de zolder over het hele huis naar dit deel van het huis.’
Mooi! Doen! Hoe lang duurt dat?
‘Geen idee, maar ik heb er pas volgende week tijd voor.’
VOL-GEN-DE WEEK??? De gasten zijn al onderweg!
‘Het spijt me. Ik heb nog meer klanten.’
Wilko krabt zich achter het oor. Harold wrijft over zijn baard. Jeannette gaat er bibberend bij zitten. Marjan is nietsvermoedend een spiegelkast in elkaar aan het zetten – en dat laten we maar even zo. 
O, o, o!
‘Dan bel ik de vorige loodgieter maar weer’, verzucht Harold uiteindelijk.
‘Als u…’ oppert de loodgieter, ‘… zelf een flexibele slang uit Klagenfurt gaat halen én die over de zolders trekt, dan zal ik vanmiddag terugkomen om hem te monteren.’
Harold en Wilko vliegen al. Eigenlijk moesten zij zo snel mogelijk drieduizend andere dingen doen, maar dat kan vannacht tenslotte ook nog…
Die middag beschikt Stube Heimisch over kokend heet water!  Yes!

We rennen verder. Maria en haar vriendin Dorien -die hier logeert- schilderen samen stoelen; Marjan timmert plintjes vast; Rachel maakt meubels schoon; Matthias ruimt puin en rent met gereedschappen van de een naar de ander; de Elektriker wringt zich hoofdschuddend een stampvolle badkamer uit. ‘Fünf Leute!’ zucht hij. Daar past hij niet meer bij. Hij klimt op een trapje en hangt eerst maar de kroonluchter in de woonkamer op. Jeannette sleept met matrassen. Harold schroeft gordijnroedes aan de muur. Erwin kit nog gauw de tegels boven het aanrecht. Wilko zet een slot in de voordeur – die vervolgens een uur lang niet meer open kan.
En zo gaat het maar door, ook de volgende morgen – als blijkt dat de kleerkast in de grote slaapkamer onmogelijk in elkaar gezet wil worden. Drie man sterk stort zich erop. Uur na uur verstrijkt voordat het eindelijk lukt.
De houtkachel is nog niet aangesloten; de nieuwe keukenramen hebben nog geen gordijntjes. Maar verder begint Stube Heimisch steeds meer op een echt ‘Heim’ te lijken. Als rond vieren de gasten arriveren, veegt Jeannette juist een laatste restje stof over de drempel. De vakantie van de eerste gasten in Heimisch kan beginnen.
En wij… gaan als een speer het achtste en laatste appartement van Freudenhof aflakken: Stube Freundlich. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog even iets over deze ‘Wohnung’: De houtkachel en de ruimte zijn niet het enige pluspunt. In een van beide badkamers is de drempel weggehaald; hier staat een verhoogd toilet en langs de wand is een beugel geplaatst, in de hoop dat mensen die wat slechter ter been zijn, daar gemak van zullen hebben. Zij kunnen hun auto tot aan de voordeur van Heimisch rijden, om via de tuindeur meteen de zitruimte binnen te gaan, waar deze badkamer plus één slaapkamer direct aan grenzen.