Het gastenloze tijdperk is ten einde! Na tien jaar zullen er vandaag -vrijdag 23 juni 2017- eindelijk weer ‘officiële’ gasten zijn in Haus Einsamkeit, alias Ferienhaus Ragossnig alias Freudenhof.

We vinden het allemaal een beetje spannend en onwezenlijk tegelijk. Bij tropische temperaturen werken Gerhard en Matthias zich nog één dag in het zweet om de tuin zo netjes mogelijk te krijgen. Maria en Rachel bakken appeltaart. Jeannette legt in vliegende vaart de laatste hand aan de inrichting van de keukentjes. De schilderes verft op de valreep het trappenhuis. Harold vertrekt wéér met een lading afval. En keert ermee terug, want het afvaldepot gaat vrijdags om 12.00 uur al dicht. Dan scheurt hij maar snel naar de winkel voor twee afwasteiltjes.

We rijden naar het gemeentehuis om inschrijfformulieren voor de gasten te halen en krijgen een stapel toeristische informatie mee met de wens: Viel Spass!

En dan arriveert de eerste Nederlandse auto. Tegelijk met een regen- en onweersbui én een mannetje van de gemeente dat vraagt of het klopt dat we geen water hebben… O nee, he! De bui is snel over en laat een piepklein beetje verkoeling achter. De kraan blijkt inderdaad even moeilijk te doen, maar daarna kan er gelukkig toch koffie gezet worden.
Op de veranda genieten we van de taart, samen met de allereerste gasten, die bijzonder genoeg ook onze allerlaatste gasten in Bed & Breakfast De Knusse Knapzak waren! Algauw komt ook het volgende echtpaar aan. Freudenhof is een feit!