Maandagavond tegen zevenen. Elke minuut telt. En dus werken we door, al is het snikheet en al lang etenstijd.  Juist als we eindelijk op het punt staan om naar huis te gaan, waar de meisjes pannenkoeken bakken, begint het plotseling verschrikkelijk te regenen. Vanuit het niets steekt er een wind op die de deuren van Freudenhof met een dreun dicht slaat. Bliksemschichten schieten door de lucht. De donder doet de ruiten trillen. Verbluft staren wij – natbezweet en van top tot teen onder verfvlekken en andere viezigheid – uit het raam van Stube Friedlich. Van het anders zo idyllische uitzicht is niets over. Een modderstroom bruist langs het weggetje naar beneden. De hele bosrand zwiept met geweld heen en weer. Er gaat een boom om. Hij ligt nog maar net plat in de wei van de buren als de tweede volgt. Wat zich verder naar achteren afspeelt, blijft onzichtbaar door het grijze gordijn van neerstortende regen. De herrie van water, wind en onweer is oorverdovend.
Van naar boven gaan, is nu geen sprake. Gelukkig kunnen we per mobiel contact houden met het woonhuis, waar de meisjes binnen zitten te bibberen en de jongens buiten op het balkon staan te filmen… De lampen gaan uit, weer aan, dan definitief uit.
Als de bui wegtrekt, blijven we heelhuids, maar zonder stroom en in een chaos van omgevallen bomen achter. Matthias racet op z’n mountainbike naar de drie huizen van Zmuln-centrum. Daar blijkt de hele buurt op straat te staan met een aantal brandweermannen. Vanavond hoeven we niet meer op elektriciteit te rekenen, zeggen ze. Morgenvroeg pas weer.
Elke minuut telt, maar de volgende ochtend kunnen we niet wassen of stofzuigen of zagen of boren. We willen inkopen doen, maar kunnen de juiste adressen niet vinden, want internet is onbereikbaar. De boiler doet zijn werk niet. De telefoons raken leeg en kunnen niet opgeladen worden. Het wordt elf uur, twaalf uur, één uur. De koelkast is warm van binnen. Hoe lang gaat het eigenlijk goed in een vrieskast zonder stroom?
Om half twee springen opeens de lampen aan, de vaatwasser gaat verder waar hij gebleven was, en de wasmachine komt op gang. Wíj springen een gat in de lucht. En gaan als een speer proberen de verloren tijd in te halen.