Wonen in de vrije natuur is niet alléén maar vredig en vreugdevol. Dat ontdekken we als Matthias en Gerhard (de jonge Barnevelder die ons momenteel helpt) een reekalf vinden. Het pasgeboren beestje ligt – met navelstreng en al! – in het hoge gras voor het appartementenhuis. Met een vertederend filmpje en een hartveroverende foto keren de jongelui naar huis terug. Maar dan begint de narigheid: Waarom ligt die kleine daar eigenlijk zo alleen? Heeft zijn moeder hem in de steek gelaten? Of… was ze wel degelijk in de buurt en heeft ze de twee menselijke wezens bij haar baby gezien? Komt ze dan nog wel terug?

Donkere wolken pakken zich samen. Het dal trekt helemaal dicht. De warmte van de afgelopen dag ontlaadt zich in een daverende donderbui. Het water stórt naar beneden. Droevig staren we uit het raam. Daar beneden ligt ergens een donzig reekalfje in de stromende regen. Pasgeboren en misschien wel zonder moeder. Zodra de regen minder wordt, gaan de kinderen voorzichtig nogmaals kijken. Hópelijk is de moeder bij het jong… Hópelijk zijn ze er samen vandoor… Hópelijk…
Maar helaas, het vondelingetje ligt nog steeds op zijn plekje in het hoge gras, kletsnat en – alsof het allemaal al niet akelig genoeg is – er blijkt een al even klein en kwetsbaar broertje of zusje vlakbij te liggen. Ook dat nog!
Een nieuwe bui barst los. De kinderen haasten zich met hun paraplu’s naar huis. We bellen een of andere boswachteres. Dat er mensen in de buurt zijn geweest, is inderdaad niet ideaal, maar reekalfjes liggen altíjd alleen’, stelt ze ons gerust. ‘Gewoon laten liggen. Hopelijk komt hun moeder hen af en toe voeden.’ Vrolijk worden we niet van dat hópelijk. En als we ’s nachts één oog open doen en de regen buiten horen vallen, zuchten we diep.
De volgende morgen staan we aan de rand van de wei. Er valt niets te horen, niets te zien. Maar net voordat we ons omdraaien, komt er plotseling een reeënrug omhoog uit het lange gras. Moeder is er!
Deze dag zien we haar regelmatig op die plek bij haar kinderen. En de zon schijnt op hun bolletje. Gelukkig maar! Matthias stelt van pure vreugde een geboortekaartje op:

Geboortekaartje
Zmuln verheugt zich om u de geboorte van een nieuwe bergbewoner aan te kunnen kondigen!
Deze middag rond een uur of 1, begon een nieuw leven, pril, jong, maar ongelooflijk mooi. Wij zijn dankbaar en verheugd  (al is het niet eens een familielid)  over deze geboorte, ondanks enkele bijkomstige moeilijkheden.

Misschien iets eerder dan gedacht,

werd jij met spoed ter wereld gebracht

En nu mag iedereen het horen:

Er is een heel dapper hertje geboren!

Langskomen?

Vooral niet doen!