Breng je 140 kroketten van Lieren naar Zmuln, kom je d’r na een paar dagen achter dat het er veel te weinig zijn. Als het zo doorgaat, zit er eind volgende week geen kroket meer in de vriezer.

Bij thuiskomst in Zmuln zette Maria meteen haar tanden in een deel van de voorraad. En vandaag hebben we maar liefst zo’n veertig kroketten moeten serveren.
Maar, wat deden we dat graag! De Jugend van onze Kirche kwam ons helpen. Helemaal freiwillig. En werken dat ze deden!: ze spoten de buitenmuren van het appartementenhuis schoon; groeven een sleuf, om ook het bovenste deel van de fundering met vochtwerende verf te verven; schuurden en reinigden 21 stoelen; zetten die in de grondverf en deden nog meer, nog veel meer.
En dan te bedenken dat Harold behalve kroketten ook een 15-jarige boerenzoon uit Barneveld heeft meegebracht – jazeker: op klompen en met eieren van eigen kippen – die hier met de bosmaaier opgewekt tekeer gaat in een tempo dat wij nauwelijks kunnen bijhouden. De parkeerplaats en de tennisbaan – twee dagen terug niet minder dan echte oerwouden – heeft hij nu al tevoorschijn weten te halen!

Daarom zijn het welbestede kroketten voor al deze geweldige mensen. En daarom was het een welbestede barbecue vanavond. Wat zijn we gezegend!

Liebe Amélie, Debora, Amos, Boaz, Stefan und Idris: sehr vielen Dank! Es war wirklich toll. Wir sind überrascht und dankbar!