De torenklok aan de overkant slaat negen keer als Jeannette met een doos roombroodjes de Beekbergense bakkerij uitstapt. Slik! Waar is de tijd gebleven, hoe ver ligt de dag alweer achter ons dat deze klokken luidden omdat wij hier trouwden? Wat een weemoed! En dat op weg naar het afscheid van de RD-Jongerenredactie…

Hij heeft opgezocht wat de Oostenrijker kenmerkt, zegt chef Evert, als de redacteuren even later met poedersuiker op hun neuzen en room aan hun kinnen rond de tafel zitten. “De Oostenrijker is vriendelijk, gemoedelijk, gastvrij én: weemoedig over teloorgegane grandeur…”.
“Wat dat betreft”, concludeert Evert met grote stelligheid, “gaat er met Jeannette een Oostenrijker naar Oostenrijk!” Hoe hij dit alles onderbouwt, laten we hier maar in het midden. Wel onmisbaar is de onvergetelijke tekst uit Jesaja 54:10 die de collega’s meegeven voor de toekomst: “Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer.”

“Bedankt voor deze woorden, bedankt voor alles in al die jaren, lieve collega’s! En ja, ik ga jullie missen en zal zeker met weemoed vervuld blijven, telkens als ik aan jullie terugdenk.”

Dat was het dan, de laatste keer lunchen in de kantine, de laatste weekopening. Voorbij, 24 goede jaren bij het RD.