„De bezichtiging kan niet doorgaan”, zegt de makelaar aan de andere kant van de telefoonlijn.
Wát?!
Het is donderdagmorgen, minder dan 24 uur voordat we ein-du-luk naar Karinthië hopen af te reizen, en o, wat hebben we een zin, en o, wat zijn we benieuwd.
Maar de Oostenrijkse lijn die binnenkomt in onze Tiroler stacaravan dreigt roet in het eten te gooien…
Makelaar Heinrich* klinkt behoorlijk verbouwereerd. Zoiets als nu heeft-ie nog nooit meegemaakt, beweert hij. Op een toon alsof hij het zelf nog nauwelijks gelooft, vertelt hij dat Karinthië ondergesneeuwd is. In de wijde omtrek zitten mensen zonder stroom. Bomen (die al volop in bloei staan) vallen bij bosjes om onder het gewicht van de witte laag. Op zijn parkeerplaats liggen er ook twee. Het verkeer staat stil.
Gasten die hij in zijn vakantie-appartementen verwachtte om daar de meivakantie te vieren, deden vier uur over de laatste dertig kilometer, zegt Heinrich. Het zit er niet in dat hij óf de verkopende makelaar óf de eigenaar morgen rond het middaguur in Zmuln kunnen zijn.
Vertwijfeld kijken we elkaar aan. Karinthië, dat was toch die streek met het mediterrane klimaat? Dat zonnige zuiden met z’n lange zomers, z’n zwoele avonden, z’n warme meren?
We kijken op de kalender: het is volop voorjaar: 28 april 2016.
We kijken op internet: het staat er echt: Schneechaos in Kärnten!
Een paar uur later gaat de telefoon opnieuw. Maandag kunnen we in Zmuln terecht. Maandag 2 mei. Dat zou weleens een bijzondere 47e verjaardag voor Harold kunnen worden; en een ongewone 14e trouwdag voor ons allebei.

*Omwille van de privacy zijn sommige namen gefigneerd