Al wekenlang is het hoogzomer in Karinthië. Stil ligt de tuin in de warme middagzon. Behalve een dartelende vinder en een zoemende bij beweegt er weinig. Maar lang duurt dat niet meer, want zodra de schaduwen wat langer worden, rijden de gele nummerbordjes een voor een het terrein van Freudenhof weer op. Al gauw wisselen de thuiskomers hun ervaringen van de afgelopen dag uit. Verslagen van avonturen en allerlei aanbevelingen en tips gaan over en weer. In het zwembad klinkt geplons en gelach. De geur van avondeten zweeft uit een open keukenraam. Badmintonrackets komen te voorschijn en shutteltjes zoeven door de lucht. Enkele gasten schuiven de stoelen bij elkaar, ze kletsen tot in de kleine uurtjes.
Totdat de dag van vertrek aanbreekt. De achterblijvers vormen waar afscheidscomité. Goede wensen, groeten, bedankjes, een laatste zwaai.
Gelukkig hopen we verschillende van de gasten die deze dagen afreisden, over een jaar opnieuw hier te ontmoeten. Freudenhof leeft weer – en daar genieten de bewoners niet minder van dan de vakantiegangers!

•