‘Hamsteren!’ zegt de regering. Het is een week of wat geleden. Net over de grens, in het noorden van Italië, woedt een uitbraak van het coronavirus. Wij hamsteren.
We zijn niet de enigen. Bij het Spar-magazijn waar Harold werkt, is het extra druk. Klasgenoten van de kinderen komen met desinfecterende zeep aan. Na enkele dagen hangt de school zelf overal flessen met dat spul op.
Maar verder blijft het stil hier in het zuiden van Oostenrijk. Wenen wordt met het virus geconfronteerd, Tirol ook, en Salzburg. Hier in Karinthië duikt het slechts één keer op. Daar blijft het gelukkig bij.
Dan slaat de corona in Nederland toe. Rachel vergelijkt cijfers en merkt dat Nederland Oostenrijk al snel inhaalt als het om het aantal ziektegevallen gaat.  Onze gehamsterde voorraden raken uitgeput en van aanvullen komt nog niet. Toch begint het onrustig te worden.
Op maandag circuleren er geruchten dat universiteiten en hogescholen dichtgaan.  ’s Avonds appt vriendin Amélie – die de zondagen meestal bij ons doorbrengt – dat ze onderweg is naar haar ouders in Tirol, omdat de ‘Uni’ in Klagenfurt inderdaad sluit.
Op dinsdag moeten de kinderen op school emailadressen inleveren. Het kán zijn dat ze bericht krijgen dat de school dicht gaat… Rachel hoest en heeft verhoging, dus die zit meteen al thuis.
Op woensdag melden Maria en Matthias dat hun scholen hoogstwaarschijnlijk voor tenminste drie weken zullen sluiten. Via het nieuws vernemen we dat er langs de grenzen ‘koortscontroles’ worden gehouden. Zoals het er nu naar uitziet, mogen we zondag nog wel naar de kerk, want bijeenkomsten van maximaal honderd personen zijn toegestaan. Theathers en bioscopen gaan dicht en Maria ontdekt dat haar plannetje om met elkaar te gaan bowlen ter gelegenheid van haar verjaardag volgende week ook niet kan doorgaan.
Donderdag – vandaag –  is Rachel weer opgeknapt. Ze gaat graag naar school, want ‘nu kan het nog’. In de loop van de ochtend wordt bekend dat in Oostenrijk voor het eerst iemand aan corona is overleden. In Karinthië zijn inmiddels drie gevallen van de ziekte bekend, weliswaar het laagste aantal van heel Oostenrijk, maar toch… Jeannette krijgt telefoon van de tandarts in Liebenfels: de afspraak voor volgende week kan niet doorgaan. De praktijk sluit voorlopig.

Maria en Matthias hebben morgen hun laatste schooldag, Rachel krijgt waarschijnlijk nog tot en met dinsdag les. Hoewel het de bedoeling is dat het onderwijs gedeeltelijk nog op afstand, via internet, doorgaat, begint het erop te lijken dat ze de komende weken veel vrije tijd hebben. We bidden dat het virus gauw de wereld uit is. En gaan tot die tijd maar een keer extra de natuur in. Die sluit tenminste niet.