Hartverwarmend is altijd weer het horen van nieuwe herinneringen aan oude tijden hier op Freudenhof. Komende zomer hopen we opnieuw verschillende gasten te begroeten die hier lang geleden ook al vakantie vierden. We verheugen ons op hun verhalen uit de oude doos. Blij zijn we ook met deze brief en foto’s van Herr Rudolf uit Duitsland! De Nederlandse vertaling en historische foto’s staan onderaan.
Liebe Familie Wilbrink,
als ich zufällig auf die Seite freudenhof-zmuln.at gestoßen bin, bekam ich (Jahrgang 1964) Tränen in die Augen. Warum?
Meine Eltern machten 1963 das erste Mal Urlaub bei Heinz R. auf der Zmuln. Eine enge Freundschaft verband die Familien bis zum Tod meiner Eltern, von Heinz und seiner Frau Joschi. Mit vielen gegenseitigen Besuchen. Zu Sohn Heinz und Tochter Annemarie besteht noch ein ganz feiner Kontakt meiner ältesten Schwester Monika.
Für mich war die Zmuln immer das größte Abenteuer im Jahr. Allein die Anreise im Nachtzug, die vielen Kinder, der See, der Wald, Mosebauer (so hieß das Sygergut damals), Ausflüge zum Wörthersee/Minimundus, u.v.m.
Bis ins Jahr 1990 verbrachten wir viele Urlaube auf der Zmuln, haben den Bau von Tennisplatz und Schwimmbad miterlebt. Auch in Ihrem jetzigen Wohnhaus haben wir später schöne Zeiten verbracht. Die Gästebücher sind noch erhalten? Wahnsinn! Gibt es darin den Text “Lied der Zmuln” noch?
Dies wurde Ende der 60-er von einem Gast komponiert und zu fortgeschrittener Stunde am Feuer, unten am See oder auch nur mal zwischendurch immer wieder gesungen.
Wir haben nach dem Tod von Heinz mitbekommen, dass die Zmuln langsam verfällt. Wenn ich heute durch Ihre Seiten blättere, komme ich aus dem Staunen nicht heraus.
Das sieht ja mittlerweile alles wieder so toll aus! Ich werde mal mit meiner Familie sprechen … Wir sollten mal wieder Urlaub auf der Zmuln machen!
(Anbei ein paar Bilder der Jahre 1972 und 1979 zur weiteren Verwendung. Wenn ich auf weitere stoße, schicke ich Sie gern.)
Viele Grüße nach Kärnten!
=== === ===
Lieve familie Wilbrink,
Toen ik toevallig op de website van Freudenhof stuitte, kreeg ik (geboren in 1964) tranen in mijn ogen. Waarom?
Mijn ouders brachten hun eerste vakantie bij Heinz R. in Zmuln door in 1963. Een hechte vriendschap verbond de families tot de dood van mijn ouders, van Heinz en zijn vrouw Joschi. Met veel wederzijdse bezoeken. Mijn oudste zus Monika heeft nog altijd heel fijn contact met zoon Heinz en dochter Annemarie.
Voor mij was ‘Zmuln’ altijd het grootste avontuur van het jaar. Alleen al de reis met de nachttrein, de vele kinderen, het meer, het bos, Mosebauer – dat was toen de naam van boerderij Sygergut -, de uitstapjes naar de Wörthersee en Minimundus en nog veel meer.
Tot 1990 brachten we vele vakanties door in Zmuln. We waren getuige van de aanleg van de tennisbaan en het zwembad. Later brachten we ook mooie tijden door in jullie huidige woonhuis.
De gastenboeken zijn nog bewaard gebleven? Ongelooflijk! Bestaat de tekst “Lied van Zmuln” ook nog steeds? Dit werd eind jaren ’60 door een gast gecomponeerd en tot in de late uurtjes gezongen bij het kampvuur, aan het meer of gewoon tussendoor.
Na de dood van Heinz vernamen wij dat Zmuln gaandeweg verviel. Nu ik vandaag de pagina’s van jullie website doorblader, val ik van de ene verbazing in de andere. Alles ziet er nu weer zo geweldig uit!
Ik zal met mijn familie praten… We moeten weer op vakantie naar Zmuln!
(Bijgevoegd enkele foto’s van de jaren 1972 en 1979 voor verder gebruik. Als ik nog meer tegenkom, stuur ik ze graag.)
Met groeten aan Karinthië!
Blik richting het huis, het zwembad en vanaf de tennisbaan – op foto’s van Herr Rudolf uit 1972-1979 en op foto’s van afgelopen zomer, 2019.