We denken zelf aan twee forse, bronzen borstbeelden, op flinke sokkels middenop het veld voor de Freudenhof, met een perkje rozen eromheen. Het definitieve besluit hebben we echter nog niet genomen. We kunnen er ook nog metalen of stenen bustes van maken. We zouden vergeet-mij-nietjes kunnen planten in plaats van rozen. Eén ding is zeker: de inscripties moeten van zwaar verguld goud zijn. Dat hebben Wilko en Marjan verdiend na drieënhalve week knetterhard werken. De teksten voor de inscripties hebben we ook al.

Voor Marjan is het deze geworden:

‘Weinig plekken hier bleven onberoerd  door haar schuurpapier en kwast
alles en iedereen werd door haar creativiteit en onstuimige dadendrang verrast’

En voor Wilko deze:

‘Hij is loodgieter, electriciën, timmerman.
D’r is eigenlijk niks wat-ie niet kan’