“Mag ik vragen wat u met uw mobiel aan het doen bent?’ vraagt de mentrix van Matthias aan een van de aanwezige vaders. Ze onderbreekt er haar toespraak voor. De man mompelt wat over ‘iets opschrijven’ en legt zijn toestel gauw weg.
Oeps, het verschil met een ouderavond ‘thuis’ is meteen zichtbaar hier op de middelbare school in Sankt Veit. Gemiddeld genomen en zo op het eerste gezicht lijken orde, discipline en gezag toch wat meer de nadruk te krijgen dan we in Nederland gewend waren.
Vriendelijk, maar duidelijk houdt de docente haar verhaal over de klas en het komende schooljaar. De toon is positief, de inhoud betrokken, de houding enthousiast. Aan het eind kunnen de aanwezige ouders vragen stellen, dat is het dan.
En al die Wilbrinken, Stufkens en Hertgers die we thuis tegenkwamen op dit soort avonden, die zijn in geen velden of wegen meer te bekennen… Hier lijken de mensen vooral Leitner te heten. En Egger.

Buiten het lokaal staat een vader naar de deur te kijken. Er hangt één tekening op. Die is van Matthias. Wow! De lerares en de klas zijn onder de indruk van zijn tekentalent en verder doet hij het ook prima, maar leuk vindt hij het vooralsnog niet echt op school. Hij baalt ervan dat hij niet goed met zijn klasgenoten kan praten, en de lessen duren lang omdat hij het meeste ervan niet volgt. Hij moppert op ‘die lui bij Babel’ die ons de spraakverwarring hebben aangedaan, hoewel de Oostenrijkse dominee die gisteravond bij ons at, uitlegde dat ook de talen een creatie van de Schepper zijn en dus toch echt een geschenk uit de hemel.
Gelukkig vindt Matthias het vak DAZ –Deutsch Als Zweitsprache– wel heel leuk, en dat krijgt hij momenteel maar liefst acht uur per week. Verder geniet hij thuis uitbundig van de ruimte en de

natuur: een kreupel reeënjong dat hij op anderhalve meter afstand weet te naderen; een schedel en een hoefje die hij in ons bos vindt; hagedissen en hazelwormen; eekhoorns rondom het huis; een bonte specht in de tuin; een vos die oversteekt.

Harold volgt ondertussen in een ander lokaal de ouderavond bij de mentrix van Maria, die zo ongelooflijk rap Karinthisch praat dat hij na afloop in de auto kreunt: ‘Als ik er 10 procent van verstaan heb, is het veel.’ Stilte. ‘Maar ja, zo belangrijk was het nou ook weer niet.’ Stilte. ‘Eh… dat denk ik tenminste.’ Stilte.’ Toch???’

In tegenstelling tot Matthias heeft Maria heeft het enorm naar haar zin op school. Laatst verzuchtte ze op een vrijdag: ‘Jammer dat het weekend is!’ En een week later: ‘Ik ben zo blij met mijn klas! Echt super gezellig!’ Voordeel voor haar is dat ze in Nederland al een jaar Duits heeft gehad en bovendien al een jaar lang met de middelbare school kennis heeft gemaakt. Voor Matthias is ook wat dat betreft alles hagelnieuw. Allebei doen ze enorm hun best, en leren ze deze week zelfs een compleet gedicht van Theodor Storm uit hun hoofd hoewel dat voor hen als buitenlandertjes nog niet verplicht is.  Zodat het maar liefst vijf coupletten lang door ons huis gonst:

Herbst.
Schon ins Land der Pyramiden
Flohn die Störche übers Meer;
Schwalbenflug ist längst geschieden,
Auch die Lerche singt nicht mehr…

Hun docenten zijn zo trots op hen dat ze nu op hun beurt hun klassen een Néderlands gedicht mogen leren. Dat wordt iets van Annie M.G.Schmidt. Matthias declameert ‘De spin Sebastiaan’ en Maria ‘Wat is dát, mevrouw van Gelder? Hebt u beren in de kelder?’ De klas denkt dat het over bessen gaat. Erdbeeren bjvoorbeeld. Of Himbeeren. Of Heidelbeeren…