Als hij liedjes kon schrijven, zou hij er eentje maken over de tijd die we nu beleven, zegt Harold. En als hij zou kunnen schilderen, zou-ie er een schilderij van maken waarin hectiek en blijde verwachting heel sprekend werden vastgelegd. Maar hij kan geen liedjes schrijven en zijn schilderkunst komt niet verder dan het verven van kozijnen, deuren en daklijsten. Bovendien heeft hij er geen tijd voor. Om precies te zijn, hebben we momenteel nergens meer tijd voor – en voor de weblog al helemaal niet. Dus hier blijft het stil.

In de voorkamer prijkt een prachtige bos bloemen, in de keuken staat een rijtje kaarten, zélfs een zakje vergeet-me-nietjes (alsof we een lieve vriendin ooit zouden kunnen vergeten!) Als er iets is wat ons deze dagen opvalt, is het wel hoe rijk gezegend we zijn met een fantastische kring om ons heen, van mensen die meeleven en voor volgende maand alvast allerlei hulp aanbieden.

Voorlopig gaat ons werk nog gewoon door, naast alles wat er hier en in Oostenrijk geregeld moet worden, naast de schoolvakantie van de kinderen met alle logeerpartijen van dien, naast afscheidsfeestjes die in zicht komen, naast de verhuisdozen die ingepakt worden. Het is een drukke, maar heerlijke, onvergetelijke zomer. Harold zou er een liedje of schilderij over willen maken. Als hij kon. En tijd had.