Het is de pittigste week tot nu toe, daar zijn we het over eens. Een volkomen onvoorziene tegenvaller bezorgt ons slapeloze nachten. Over dat drama zullen de volgende (minstens) drie blogs wel gaan… Ondertussen daalt de temperatuur naar negentien onder nul!

De auto staat stil: in tegenstelling tot een vorige keer krijgen we de accu niet meer aan de praat. De wasmachine doet het ook niet: de leidingen in de buitenmuur zijn wederom bevroren. Net als Harold z’n ledematen trouwens, als hij ’s avonds uit zijn werk komt.
We douchen in een koelcel en koken in een ijskast -zeggen we- want alleen de woonkamer is nog behaaglijk warm te stoken.
De kinderen geven geen krimp. Matthias en Rachel kun je op hun lange latten in de omgeving van het huis langs zien zoeven (en door de lucht zien vliegen). Maria geniet van een dag gedwongen ijsvrij en kijkt uit naar de nieuwe invasie van vrijwillige helpers, binnenkort.
En dan stuurt Harold vanuit het appartementenhuis een berichtje in de gezins-groepsapp: ‘Polizei auf Besuch!’
‘Ook dat nog’, kreunt Jeannette, die toch al een zenuwinzinking nabij meent te zijn. ‘Wat nú weer?!’ vraagt ze vertwijfeld aan de hond en katten in het woonhuis op de berg.
Samen met Harold kamt de agent ondertussen alle appartementen uit. Elke slaapkamer wordt bekeken, de vertrekken in de kelder worden grondig geïnspecteerd, ook de drie ‘Stubes’ die momenteel een renovatie ondergaan, komen aan de beurt. We zouden namelijk onbewust onderdak kunnen verschaffen aan… een meneer die is weggelopen uit een verzorgingstehuis! De man van 78 houdt zich volgens de politie graag op in boerenschuren en stallen rond Liebenfels, en blijkbaar wordt Freudenhof daar ook onder geschaard… Alle bedden blijken echter onbeslapen, alle kamers onbewoond.
Die avond moeten Harold en Matthias nog even ‘beneden’ zijn. Als ze in het donker met de hond langs het appartementenhuis lopen, gaat Tobias plotseling enorm te keer. Hij springt tegen de ramen op en snuffelt langs de muren. Dit hebben we niet eerder meegemaakt, terwijl we hier toch elke dag met Tobias voorbij komen! Bij het licht van Matthias’ hoofdlamp begint een nieuwe zoektocht. Ook nu is er niemand te vinden. En dus hebben we er een zorg bij, want wie overleeft bij deze barre kou een zwerftocht buiten? Onze andere zorgen worden er een tikkie anders van. Wij hebben tenslotte nog wel een warm bed om in te slapen.